Ga ik het doen?

Dat was wat ik dacht toen ik op 19 januari de oproep van Dorpsoverleg Baarlo op Facebook zag. De tekst luidde:
"Molens moeten draaien: wie draait mee? Vrijwilligers gezocht voor GRATIS introductiecursus! Een stille molen maalt geen meel."

Ik ben zo iemand die "Ohhh! Kijk! Een molen!" roept als we er eentje passeren in de auto. Ik vind het prachtig dat we in Nederland zulke mooie stukjes geschiedenis draaiend in het landschap hebben staan. Dat die misschien wel eens in verval zouden kunnen gaan als er niemand meer is om ze draaiend te houden, besefte ik pas echt door dat kleine stukje tekst aan het begin van het oproepje.
Ik las het hele bericht en dacht gelijk: Dit wil ik!
Gevolgd door een korte twijfel uit angst teveel hooi op mijn vork te nemen. Ik doe immers al het een en ander (veel) aan vrijwilligerswerk. Mijn enthousiasme won het echter meteen van de twijfel, mede omdat er in de oproep aangegeven stond dat je pas aan het einde van de introductiecursus hoeft te kiezen of je er mee door wilt gaan of niet en wat je dan precies zou willen doen. De geboden mogelijkheden: Een opleiding (water)molenaar of molengids volgen of gewoon af en toe helpen op een molen. Bijvoorbeeld met de Molendagen.
Binnen een paar minuten was de beslissing gevallen. Ik typte meteen mijn mailtje als reactie op het bericht en stuurde het naar Jo die de introductiecursus zou gaan geven. 
Vervolgens keek ik mijn man aan: "Je raadt nooit wat ik ga doen!".